Rottnest Island

Donderdag 4 maart – Mijn maandje Perth zit er bijna op. Komende zaterdag reis ik naar Sydney waar mijn eigenlijke job wacht. Vier weken meedraaien in de “Gorgon” projectorganisatie was zeer nuttig. Mijn rapportage betreffende het “QA-framework for subcontracting” heb ik gisteren afgerond, besproken en verstuurd. Vooralsnog lijkt het erop dat mijn (14) “suggestions for improvement” voldoen aan de verwachtingen. Mijn meegekregen huiswerk van onze ICT-afdeling is ook gedaan en verstuurd. Heeft vooral betrekking op verbeteringen van de inrichting van project portals die op het ogenblik worden uitgerold (= ICT vakjargon). Klinkt vaag en technisch, maar is voor ons QA’ers, een noodzakelijk instrument voor documentcontrol!


De afgelopen week was het erg warm in Perth. Met een temperatuur van 40 graden plus begonnen zelfs Aussies (“hollands”) te klagen over het weer. Bouwvakkers werden naar huis gestuurd, de elektriciteit begon te haperen door het heftige aircogebruik en de angst voor bosbranden was groot.


Kortom, lekker weer om op m’n laatste vrije zondag Rottnest Island te bezoeken. Een eilandje, 20 kilometer uit de kust bij Perth. Omdat de ferry om 8:30 zou vertrekken was het belangrijk om het zaterdagavond niet laat te maken. We hadden een gezellige BBQ met het gehele projectteam (+ aanhang) aan het water bij een jachthaven. Op tijd naar bed en zondagochtend in mijn “sight-seeing- outlook” op pad. Na een toeristische route over de Swan River sloot de ferry aan bij een lange rij hippe boten die onderweg waren naar het eiland. In West Australië is de verhouding inwoner staat tot boot 1:1. Ik had snel in de peiling dat vele “people-tjes” het hadden voorzien op een heerlijk dagje zon, zee, zalig!


Het is dan ook een enorme drukte als we aanmeren in het haventje. Rottnest is autovrij, wat eigenlijk heel on-Australisch is. Een soort Vlieland, maar dan onder de hoogtezon. Dus wat doe je dan op zulke eilanden? Een fiets huren. Ik had snel een mountainbike gescoord om een rondje Rottnest te biken. Een snorkelsetje had ik van een collega geleend om een paar baaitjes te besnorkelen!

Even een stukje historie: Rottnest is rond 1700 ontdekt door (natuurlijk) een Hollander, Willem de Vlamigh. Ik nog die Aussies uitleggen dat het echt een Belg was, maar dat sloeg niet aan. Deze Willem noemde het eiland Rats Nest, verwijzend naar de grote ratten die hier leven, oftewel qoakkas. Zien er uit als kleine walibis of kangeroes. Die beesten zie je echt overal en zijn super tam. In de 19e eeuw heeft het eiland gefungeerd als gevangenis voor Aboriginals. Nu is het een “get-away” voor de gegoede burger. Dat het lekker “get-awayen” is op Rottnest is me wel duidelijk geworden. De baaien en stranden waren idyllisch. Het landschap was vrij saai, laag en eentonig. Maar het snorkelen in die baaitjes was echt te gek. Mooie bizarre visjes gespot.


Gedurende de dag werd ik geconfronteerd met mijn schandalig slechte conditie. Omdat ik meerdere baaitjes had aangedaan, kwam mijn tijdsplanning in het gedrang. Ik moest de ferry van 16:00 uur halen. ’s Morgens had ik de vele Japanners nog glimlachend en in een lekker tempo ingehaald. Ik dacht nog, wat een “mongolen” met die bedekte lichaamsdelen, al ploeterend op die fietsen. ’s Middags haalden ze mij in! Volgens mij zag het er niet al te fraai uit op die fiets. Er werd vaak water aangeboden! Veertig graden, geaccidenteerd terrein en windje tegen waren toch slopend om een rondje van ca. 15 km te biken. Na een kleine ‘shortcut’ toch om half vier weer aangekomen bij de fietsenverhuur. Tot mijn geruststelling hoorde ik dat ze vele fietsers hebben moeten oppikken omdat ze bevangen waren door de hitte. Gelukkig, ik stelde me niet aan. Maar dat er iets aan mijn conditie gedaan moet worden, is me wel duidelijk geworden. Gaan we fixen in Sydney!