Laatste week in Sydney

Zondag 5 december – Sinterklaas, sneeuw, kou, overlast en ellende in Nederland. Vijfentwintig graden in Sydney en m’n laatste week is aangebroken. Vanmorgen heb ik m’n opvolger welkom geheten. Ik ben blij dat hij er is. Een overdracht van een week moet ruim voldoende zijn. Veel gedaan en afgesloten, maar ook nog genoeg QA uitdagingen in het verschiet voor m’n opvolger.


Vorige week woensdag heb ik van een enorm mazzeltje mogen genieten. Samen met een collega zijn we naar een geweldig concert van U2 geweest in Melbourne. Woensdagmiddag 12 uur → taxi vliegveld → anderhalf uur vliegen → taxi hotel → tasje droppen → gezellig en snel eten bij een Italiaan → de meute volgen naar stadion → 6 uur binnen → genieten van een naar een climax stijgende entourage → voorprogramma met Jay-Z → nooit van gehoord. Schijnt een Amerikaanse hiphop grootheid te zijn die je moet kennen ?! Om 9 uur barst het U2 spektakel los met ‘a beautiful day’. ’s Morgens leek het helemaal geen ‘beautiful day’ te worden. In Sydney regende het enorm. Aangezien we veld kaartjes hadden, hielden we rekening met nattigheid, vuilniszakken en ellende. In Melbourne was het nog steeds grijs, somber en nat. Maar we kwamen het stadion binnen en ’t klaarde op → a beautiful day! Onze Ierse vrienden gaven een geweldig concert met vele oude nummers op een indrukwekkend podium. Een soort hightech ‘spaceship’ , zo groot dat het dak van ’t stadion niet dicht kon. Vriend Bono was goed bij stem en de Edge toverde met z’n gitaren! In twee en een half uur rolden alle nummers in een hoog tempo over ons heen! ’s Nachts om één uur lagen we uitgeput en met vele muzikale indrukken op bed. Donderdag middag om 12 uur zat ik weer achter m’n bureau op kantoor.



Natuurlijk moet ik hier een honkbalwedstrijd checken. Het honkbalseizoen is hier begonnen → de Australian Baseball League (ABL). Ik was erg nieuwsgierig naar het niveau en de entourage. Beiden zijn me enorm meegevallen. Het schijnt dat de ABL is opgezet met hulp en geld van hun grote broer, de MLB organisatie. Nu het in Amerika einde seizoen is, spelen Australische en Aziatische minor league spelers hier in het zomerse down under. De Sydney Socks spelen in het Olympisch complex van 2000. Fantastische accommodaties met vele soft- en honkbal velden. De wedstrijd was gewoon uitverkocht. Ik kon nog een kaartje kopen voor een plekje in het outfield. Ik schat dat er ongeveer 500 mensen waren. Erg sfeervol met veel (Amerikaans) entertainment tussen de inningen door. Met het openbaar deed ik er alleen 2 uur over om er te komen. Natuurlijk was er weer ‘trackwork’ en moest ik vaak overstappen en bustochten ondernemen door vele gehuchten. De wedstrijd liep uit op een verlenging. Jammer genoeg moest ik na de 9e inning weg om m’n laatste bus en trein te halen. Ik was om één uur thuis, waarbij ik niet wist of de ‘Socks’ hadden gewonnen. De volgende ochtend zocht ik met m’n net gekochte baseball T-shirt een kapper op. Het toeval wil dat deze kapper ook bij de wedstrijd was. Hij is wel blijven zitten tot het einde en heeft me even bijgepraat over de verlenging. Ze hadden verloren.




Vorige week zondag nog een hike ondernomen die ik al lang van plan was. De Manly Scenic Walkway. Tien kilometer langs het water en door Sydney Harbour National Parc. Eigenlijk wilden we deze al ondernemen toen Gerda hier was, maar daar is niets van gekomen. Leuke wandeling met mooie ‘views’. Ik kwam zelfs leguanen tegen. Ook een perfecte ‘regenachtige’ dag om zo’n tocht te ondernemen.

Lente in Sydney

Zondag 7 November – Lente in Sydney. Twee weken verlof en vier weken gewerkt ‘at head office’ in Papendrecht. Begonnen bij de Area West. In de maand oktober worden de beleidsplannen voor volgend jaar gemaakt. Het was goed en nuttig om deel te nemen aan deze beleidcyclus. Kennis gemaakt met m’n nieuwe collega’s en de regionale managers. Ik heb er nog steeds zin in!


Samen met een collega hebben we tevens een NINA workshop voor de Area West georganiseerd. NINA (No Injuries, No Accidents) is een mega 'Safety' programma wat Boskalis dit jaar heeft gelanceerd. Na certificering en systemen is de volgende stap om cultuur en gedrag van medewerkers te beïnvloeden. Ambitieus en noodzakelijk. We hebben een goed gevoel overgehouden aan de Workshop. 's Morgens zijn de belangrijkste 'safety issues' in de Area geïnventariseerd. 's Middags zijn concrete maatregelen vastgesteld. Genoeg input om m'n SHE-Q actieplan 2011 op te stellen.

Maar eerst afronden en overdragen in Sydney. Dan moet er wel iemand beschikbaar zijn. Die is er helaas nog niet. Beetje jammer. Ook is er onduidelijkheid over de lengte van m'n verblijf. In Sydney verwachten ze 8 weken. Bij 'West' hebben ze daar andere ideeën over. Ik heb getracht duidelijkheid te verkrijgen voor m'n vertrek, maar dat is niet gelukt. Is gewoon een slecht aspect bij ons. De manager met de grootste 'spierballen' krijgt z'n zin. Dat zou nooit mogen.


Onderweg naar Sydney, m'n connectie gemist in Hong Kong door een vertraging van 2 uur op Schiphol. Met z'n allen op tijd boarden en wachten in het vliegtuig. Dan krijg je altijd van die nietszeggende berichten die je zouden moeten geruststellen. Ik wordt dan juist argwanend. Uiteindelijk bleek dat we aan 't wachten waren op de gezagvoerder die uit Frankfurt moest komen. Dat schoot dus niet op. Met een overstaptijd van 1,5 uur wist ik dat 't 'm niet ging worden. In Hong Kong moest ik 10 uur wachten, maar alles was perfect geregeld door Cathey Pacific. Je kreeg meteen je nieuwe instapkaart, een hotel kamer en vouchers voor ontbijt en lunch. Het blijft dan onbegrijpelijk dat er horken van Nederlanders zijn, die helemaal uit hun stekker gaan tegen die kleine chineesjes van Cathey. Waarschijnlijk pagaaiengedrag van die mongolen uit die vliegveld series op TV. Ik heb echter heerlijk kunnen 'chillen' , douchen en lunchen en kwam redelijk 'fris' aan in Sydney.


Eerste twee weken waren hectisch en druk. Vele bezoekers uit Nederland, een managementreview en een externe audit. Als het in Nederland slecht weer wordt, schijnen de bezoekers binnen te stromen. Voor de auditors werd ik geacht als gastheer op te treden. Vorige week zondag als een heuse reisleider het bekende rondje Sydney gedaan. Harbour Bridge, Botanic Garden, Opera House en Manly Beach. Was een gezellige dag. De audit is ook redelijk verlopen. Ik heb 't gevoel dat ik afgelopen week echt begonnen ben, nu iedereen weer gevlogen is.


Vorige week dinsdag een bijzonder fenomeen mogen meemaken → Melbourne Cup. Een ordinaire paardenrace waar 't hele land mee bezig is. In Melbourne en omgeving hebben ze zelfs een vrije dag! Ons kantoor had een "Melbourne Cup lunch georganiseerd in de 'Bavarian Beer Cafe'. Velen gaan verkleed in jaren 30 stijl met hoeden en krijtjespak. Vooraf natuurlijk eerst gokken. Jammer genoeg moet mijn paard nog finishen! Wist ik veel. Zoals het de 'Britse cultuur' betaamd, gokken ze hier overal op.


Vandaag weer m'n zondags ritueel afgedraaid. Ontbijten in Hyde park (foto), lezen in Botanic Garden. Vervolgens de ferry naar Watson Bay (luchtfoto) om op 'n heerlijk plekje te doezelen, te I-podden en te bloggen. Straks in 't schemer donker de laatste ferry naar Sydney pakken. Het enigste minpuntje is dat ik de bus naar Chatswood moet nemen omdat de metro niet rijd. Dit heb ik nu al vier keer meegemaakt. Op de enigste dag dat ik afhankelijk ben van die metro gooien ze er regelmatig een onderhoudsbeurtje tegenaan. Maar goed, is weinig aan te doen, dus gewoon accepteren!


In het park belandde ik midden in een evenement. Het was gewoon "Ter Land, ter Zee en in de Lucht" met de versie "Vlieg er eens uit". Ik zocht nog naar Andre van Duin of Jack van Gelder, maar kon ze niet vinden. Ik hoop maar dat de TROS de rechten goed heeft verkocht, want hier in Sydney was het echt een mega spektakel. Helikopters, boten en veel publiek. Bizarre geknutselde apparaten gezien die als een baksteen ter water stortten. Kortom, lente in Sydney!

Australische eigenaardigheden

Zondag 5 september - Op deze zondagmorgen moet ik beginnen met een tafereel beschrijving. Het is strak blauw en boven de 20 graden op deze winterse dag. Ik heb net genoten van een heerlijk ontbijt in Hyde Park. Scrammbled eggs met bacon en een verse jus. Onder het beeld van Captain Hook ben ik nu op m’n (nieuwe) notebook weer eens aan ‘t bloggen. Zondagse parken in Sydney zijn een verademing. Zeker als het mooi weer is. Het lijkt alsof iedereen de stadse hectiek ontvlucht om te relaxen. Omdat ze vele en grote parken hebben lijkt het niet druk! Het enigste smetje is m’n lege I-pod. Vergeten op te laden. Dan moet ik ‘t maar hebben van m’n leesboek. Weinigen kunnen ‘t geloven, maar Evertsz is aan het lezen. Na ‘Kruistocht in een spijkerbroek’ heb ik ‘t helemaal te pakken. Ik kan niet wachten om zo in m’n ‘Philip Kerr’ te duiken.



Na ‘n half jaar down-under vallen een aantal Australische eigenaardigheden op. Gelukkig heeft elk land z’n dingetjes. Anders zou ‘t erg saai worden op deze aardkloot. Natuurlijk zijn er weterschappelijke feiten die door kenners als logisch worden ervaren. Toch blijft het vreemd om hier een halve maan op z’n rug te zien liggen. Water schijnt hier ook ‘linksdraaiend’ het afvoergootje in te stromen ?! Daar ga ik niet eens over nadenken. Waar ik me wel over verwonder, is het kledinggedrag van de jeugd. Nu voel ik me echt een oude(rwetse) lul. Maar die meiden kleden zich hier als hoeren als ze op stap gaan. Ik kan ’t niet anders uitdrukken. Naaldhakken, korte rokjes en weinig verhullend. Ook al gaan ze kapot van de kou, ze gooien alles in de groep. Het schijnt een tegenreactie te zijn op hun schooluniformen die ze overdag moeten dragen. Heel erg Brits en middeleeuws. Het ziet er niet uit! Afzichtelijke rokjes, lompe schoenen en belachelijke hoedjes! M’n collega wil hier ook weg zijn als z’n dochters de ’stap’ leeftijd gaan krijgen. Ik begrijp ‘m!



Het verschaffen van onzinnig werk kunnen ze ook! Op vreetpleinen in winkelcentra (kom ik nauwlijks!) is het normaal om je rotzooi te laten staan. Hele gezinnen doen het. Vervolgens lopen er een batterij (Indische) schoonmakers rond, die het opruimen. Bij wegwerkzaamheden zie je een bosje arbeiders; twee werken, zes kijken toe en vier er staan vier met waarschuwingsborden. Nu begrijp ik, waarom ze nauwlijks werkloosheid hebben. De afgelopen weken zijn hier verkiezingen gehouden. Ze hebben hier een tweepartijen stelsel. Het ging tussen de liberalen en de “labour” socialisten (zoals zo vaak!) Het was een verademing om te zien dat hier geen “Wilders-achtige” taferelen waren. Niet dat bekrompen Hollandse discrimminerende gelul van zo’n populist. Natuurlijk gaat het hier ook over ‘asielzoekers’ , maar daar werd op ‘n normale manier over gedebateerd. Lijkt me ook meer dan logisch in deze super multiculturele samenleving.


Vorige week zondag ben ik met college Bakker gaan “whalewatchen”. Op het ogenblik zijn deze indrukwekkende beesten voor de kust van Sydney te aanschouwen. We moesten redelijk op tijd opstaan om de boot te halen in Darling Harbour. Met 900 PK knalden we de ocean op. Tot m’n verbazing pikten we ze vrij snel op, vlak voor de kust bij Manly Beach. Fantastisch om te zien, een trosje “humpback whales”. Om de 5 minuten kwamen ze boven. Het was de uitdaging van onze gids om met z’n 900 PK te gokken waar ze boven kwamen. Met een paar indrukwekkende australische vloeken moest hij daarbij een aantal zeiljachten “vriendelijk” verzoeken, om uit de buurt te blijven. Collega Bakker maakte de fout om constant naar beneden te kijken om z’n foto’s te checken. Terwijl we op een pittige deining aan ’t dobberen waren, trok hij wat ‘wit’ weg. Ik hoorde ‘m nog moppelen dat ie rechtuit naar de horizon moest kijken. Ik overwoog nog om een stoeltje naar achteren te gaan, mocht z’n maag weinig vertrouwen hebben in dat ‘horizon’ verhaal.Uiteindelijk kwam ’t allemaal goed en heeft hij alles binnenboord kunnen houden. Eenmaal vaste voet aan wal hebben we ‘n biertje en een foute ‘vette bek’ gehaald. Een indrukwekkende belevenis! We waren benieuwd naar de foto’s en de filmpjes.



Aan het eind van deze zondagmiddag genoten van een mooie ‘sundowner’ bij Watson Bay. Een heerlijke plek waar ik vaak ben geweest deze torrent. Een ‘torrent’ is een werkperiode van 8 weken (= vakjargon). Een torrent die voorbij is gevlogen. Komende woensdag vlieg ik naar huis. Ik heb hard gewerkt en ben happy met de vorderingen. De afgelopen weken vooral doende geweest met het harmonizeren en ontwikkelen van procedures. Ook de portal training is naar tevredenheid verlopen. Morgen nog een belangrijke MT-meeting, waarbij het streven zal zijn om een ieder zoveel mogelijk huiswerk mee te geven voor de komende 6 weken. Na twee verlof ga ik in oktober in Papendrecht beginnen aan m’n nieuwe job bij de business unit – west. Vervolgens is afgesproken dat ik in november weer terug ga naar Sydney om af te ronden en over te dragen aan een inmiddels (hopelijk) aangenomen locale QA’er. Als het goed is, moet dan het systeem klaar zijn en zou m’n ‘job’ zijn volbracht. Maar eerst naar huis, naar m’n wijffies. Ik kijk er naar uit!

Back in Sydney

Maandag 2 augustus – Na een overheerlijk verlof weer back in Sydney. Van het zomerse Berkel naar een winterse metropool. Even wennen → vroeg donker, ’n stuk frisser en veel regen. Ik heb een week nodig gehad om het tijdverschil te verwerken. Het blijft onhandig om drie uur ’s ochtends rechtop in bed te zitten met je ogen wijd open.

Maar ….. dan heb je even de tijd om ‘t verlof de revue te laten passeren. Ik blijf het consequent ‘een verlof’ en geen vakantie noemen. Natuurlijk is het voorbij gevlogen. Shorts en ‘flip-flaps’ waren m’n ‘verlof-kostuum’. Wat een heerlijk weer! Leuke dingen gedaan met m’n geliefde, ‘gerommeld’ rondom onze ‘casa’ en wat doe-dingetjes voor de familie.

In de eerste weken verkeerden we natuurlijk in een complete WK extase. Marielle, Douglas en de kids hebben de finale bij ons gekeken. De BBQ was heerlijk en gezellig, de wedstrijd ………. een deceptie. Maar een mooie NIKE spreuk geeft voldoening: “Als je alles geeft, verlies je niets”.

Het was leuk en gezellig om de familie weer te zien. Ik heb genoten van ons prinsesje Kiki. In een half jaar tijd een echt wijffie geworden. Gelukkig herkende ze me nog (een beetje)! Hele verhalen en vele vragen kwamen eruit.

Ik had ook nog een niet onbelangrijk gesprek op kantoor in Papendrecht. Ik ben benaderd voor een nieuwe functie voor na m’n job hier in Australië. “SHE-Q Representive voor de Business Unit West” = Noord-, Midden- en Zuid Amerika (m’n ‘roots’). Een hele mond vol, maar een fantastische functie die me op ‘t lijf is geschreven (denk ik). Het zou gaan tussen ‘moi’ en een zeergewaardeerde collega. Beiden zagen we de functie zitten. Het was een vreemde situatie die middag. Na elkaar moesten we op gesprek. Een soort interne sollicitatie. Uiteindelijk mag ik de job gaan vervullen. Ben er erg blij mee! Maar eerst, hier down-under goed afsluiten!

Terugkerend in Sydney heb ik de mazzel dat ik het appartement mocht betrekken van een MT lid die zijn werkplek heeft verplaatst naar de Westkust. Zoals het MT-leden betaamt, betekent dat een luxe en groot appartement. Vanaf de elfde verdieping heb ik ‘s morgens een mooi uitzicht op laaghangende mist en een opkomende zon.

Vooralsnog ook nog de beschikking over een luxe en grote (MT) auto. Daar moest ik natuurlijk gebruik van maken op mijn vrije zondag. Even weer wennen aan het links rijden. Vervolgens 150 km langs de kust omhoog gereden naar Newcastle. Een heerlijke toeristische tocht met mooi weer en vele vergezichten. Ik heb genoeg zuurstof en energie tot me genomen, om weer een weekje te gaan produceren!

Worldcup sferen in een Sexy Sydney

Zondag 20 juni – Natuurlijk is het tijd om m’n blog (weer) op te pakken. Na 5 maanden Australië mag ik komende dinsdag met verlof naar huis. Heb erg veel zin om m’n wijffies weer te zien! Na onze heerlijke Australische vakantie, was het 9 weken produceren at Sydney Office. Ik lig prima op schema en het management van Boskalis Australia is tevreden met de voortgang. Boskalis heeft dit jaar een nieuw informatiesysteem gelanceerd, genaamd “Venturi” met bijbehorende Portals. Dit zijn ‘website’-achtige gebruikersinterfaces met het doel om informatie en kennis te delen. De afgelopen weken ben ik doende geweest om de Portal van Boskalis Australië in te richten en te implementeren. We gebruiken het als ‘tool’ voor het beheersen van data, documenten en informatie. Daarnaast vorderen de ‘harmonisatie’ werkzaamheden volgens planning. Het ‘frame-work’ staat en wordt inmiddels gevuld met ‘geharmoniseerde’ systemen, processen en standaarden.


Op mijn afgelopen ‘vrije’ zondagen heb ik genoten van deze stad. Ik las een artikel in de reiskrant van de Telegraaf over Sydney. Hoewel het niet mijn krant is, kon ik me volledig vinden in de beschrijving van deze metropool. Check de link: “Sexy Sydney – stap in een rollercoaster van emotie”.



Op het ogenblik verkeren we natuurlijk in “Worldcup” sferen. Sydney is uitverkoren als FIFA fansite city. In ‘Darling Harbour’ is een indrukwekkend stadion gebouwd met gigantische schermen, entertainment, en barretjes → erg gezellig. Met een collega hebben we van de week een paar wedstrijden gekeken. In deze multiculturele stad zijn altijd grote gemeenschappen van Grieken, Koreanen of Japanners op de been. Afgelopen vrijdag stonden we als een Hollandse vredesmacht tussen de ‘Deutsche Mannschaft’ en fanatieke Serven.



Hier in Sydney is er natuurlijk een ‘Holland House’. Een handige Nederlandse entrepreneur heeft vele landgenoten weten te mobiliseren. Nou weet ik dat ze overal ter wereld zitten, maar het is toch ongelofelijk om te zien, hoeveel Nederlanders in zo’n stad vertoeven. Met een pittige Boskalis sponsorschap waren we natuurlijk van de partij om twee glorieuze overwinningen te aanschouwen.

Op een zondag ook een zogenaamde AFL wedstrijd bezocht van de Sydney Swans. Ze zijn hier helemaal gek van Australian Footy. Zeer veel aandacht op TV, de mannen zijn ‘heroes’ en verdienen mega → meer dan rugbyers of cricketers. Ik vind het meer een spel dan een sport. Een rugbybal tussen 2 palen schieten, dat is het verhaal. Volgens mij, is het handiger om een voetbal te gebruiken. Maar ’t was mooi om in zo’n zinderend stadion te zitten. De belevenis van de ‘Swans’ en de toeschouwers was fantastisch.

Mount Gambier → Adelaide → Sydney

Zondag 2 mei – Na een paar blogloze weken is het de hoogste tijd voor een update. Natuurlijk moet ik ons rondje ook digitaal vervolmaken! Aangezien ik al 2 weken aan het werk ben, moet ik weer in de holiday-mode komen. Maar gelukkig hebben we de foto’s nog! Gerda kon afgelopen dinsdag (de 27e) weer terug vliegen. Een week later dan de bedoeling was. Ook wij werden geconfronteerd met een pruttelende vulkaan op het Noordelijk halfrond. Gelukkig heeft ze niet hoeven te kamperen op Hong Kong Airport. Met het lekkere weer in Sydney betekende het een paar extra beach + park dagen en voor mij een gezellig bonus weekje!


Terug naar de laatste stad van onze trip → Adelaide. Een overzichtelijke stad met lange rechte straten, een lullig riviertje en een cultureel centrumpje. De bezienswaardigheden hebben we in één dag bekeken. Dat was genoeg. We hadden ‘t minst met Adelaide in vergelijking met Melbourne + Sydney. Niet echt een kosmopolitische uitstraling. Omdat er we er (tot onze spijt) vijf dagen hadden geboekt, zijn we erop uit getrokken.


Een paar mooie dagen gehad in Fleurieu Peninsula. Een glooiend gebied ten zuiden van Adelaide. Bij Victor Harbor hebben we een mooie hike mogen beleven. Een beetje jammer dat we verkeerd liepen. Het vertrouwen in mijn richtingsgevoel heeft een kleine deuk opgelopen. Het was een wandeling langs ruige, winderige kliffen. Net voor het donker worden terug bij de auto.



Dezelfde auto waarvoor we elke morgen voor 08.00 uur een parkeermeter moesten vullen. Dat is de consequentie als je een hotel in het centrum van Adelaide neemt. Eén van die morgens werden we geconfronteerd met een ijverige parkeerwachter die driftig bonnen aan het schrijven was. Ik realiseerde me dat we een kwartier over tijd waren. Omdat we nog een speling hadden van twee auto’s, spoorde ik Gerda aan om snel weg te wezen. Klein sprintje op de flip-flaps, deur open, rugzak op de achterbank en auto starten. Helaas ………. we zaten beiden aan de verkeerde kant. Als de (lichte) paniek toeslaat, komen automatismen dus bovendrijven. Snel wisselen; korte broek blijft hangen aan de versnellingspook. Gerda, buitenom → wilde ook nog even haar flip-flaps wisselen?! Uiteindelijk boetevrij (hopen we) kunnen wegblazen. Die parkeerwachter heeft een mooi tafereel kunnen aanschouwen!


Onze terugreis naar Sydney was een rechte lijn van 1400 kilometer met één overnachting. Echt door de ‘middle-of-nowhere’. Was ook mooi! De hele eerste dag hebben we gereden door een plaag van grote insecten. We weten nog steeds niet wat voor beesten het waren. Het was echt smerig. Om de paar honderd kilometer moet je gewoon je ruiten schoonmaken, om iets te zien. Sommige people-tjes in dorpen liepen met die imker hoeden. Je auto stinkt gewoon naar verbrande vleugels.


Zaterdag 17 april weer terug in Sydney! Het rondje Sydney → Melbourne → Adelaide → Sydney (ca. 6500 km) was volbracht. Een fantastische vakantie met zeer veel indrukken. Het is echt een heel mooi continent, hoewel we maar 10% hebben gezien. Als we nog een keer een kans krijgen, gaan we met een camper(tje) toeren. Je hebt zulke mooie (kampeer)plekken en ideale faciliteiten. Onze laatste vakantiedag in Sydney was heerlijk. Mooi weer, starbuckje, lekker liggen in het park en heerlijk eten bij ons favoriete restaurant → The Redoak! Een mooie afsluiting van een onvergetelijke vakantie!