Maandag 12 april – We hebben gehoord en gelezen dat de “Great Ocean Road” één van de mooiste autoroutes is van de wereld. Een kronkelende kustweg langs ruige klippen. Een groot gedeelte van de weg is uit bergen gehakt door de soldaten die terugkeerden uit de 1e Wereldoorlog. We hebben bedacht er drie dagen over te doen, met overnachtingen in Apollo Bay en Warrnambool. Ondanks het miezerige weer beginnen we vol verwachting aan onze tocht naar Adelaide.
Het was inderdaad een prachtige trip. Elke bocht bood mooie vergezichten en een woeste zee. Eigenlijk is drie dagen te kort. Je komt constant in zulke mooie gebieden waar je wilt stoppen om alles te checken. Via Torquay (dé surf-town to be!) en Lorne (“lovely”) aangekomen in Apollo Bay. Prima motelletje aan de baai. ‘s Avonds in een klein huiskamer restaurantje gegeten met een verkeerde menukeuze van Gerda. Gefrituurde sardientjes met knapperige staartjes en glazige oogjes die haar aankeken.
Vrijdag (9 april) was het plan om ’s morgens een hike te pakken in het “Great Otway National Park”. Nadat we maar weer eens een vuurtorentje hebben gecheckt op Cape Otway kregen we een tip voor een lekkere hike naar een mooi baaitje. Onderweg stuitten we op vele koala’s slapend in de meest oncomfortabele posities in bomen. Een Japanse toerist liet zien dat ze net een lopende koala had gefilmd. Jaloers gingen we ook op jacht naar dit lopend exemplaar, maar (natuurlijk) vergeefs.
In de middag kwamen we langs “The Twelve Apostles”. Kalkstenen rotsformaties in “Port Campel National Park”. Bij zonsondergang schijnen zijn ze het mooist te zijn. Ging ‘m voor ons niet worden! Nog steeds grijs en regen. Beetje jammer! Toch bieden die rotsen een spectaculair aanblik. De hele dag kom je dezelfde people-tjes tegen. Het is constant in- en uit de auto om alles te checken. Aan het eind van de dag herken je alle auto’s. In Warrnambool (= einde “Great Ocean Road”) hebben we een motel naast een wijnbar die net geopend en crowdy is. Dus ……… ’s avonds tappas en wijn! Lekker + gezellig!
Zaterdag 10 april is het reisdoel Mount Gambier. Onderweg willen “Cape Nelson National Park” aandoen. We willen ‘de jacht’ openen op de zeehonden. Die hebben we nog niet gezien. We hebben begrepen dat bij Cape Bridgewater een kolonie leeft. De ‘Visitor Information Centres’ zijn ideaal. Elke National Park, dorp of gebied heeft een dergelijk informatie punt. Daar zitten altijd hele oude dametjes die erg veel willen vertellen. Uiteraard willen ze weten waar je vandaan komt, om je dan uit te leggen dat ze op één of andere manier gelinkt zijn met Nederland. Maar ze weten veel en geven perfecte info.
Onze hike naar Cape Bridgewater was de mooiste tot nu toe. Heerlijk weer, fantastisch landschap en schitterend uitzicht. Cape Bridgewater is de hoogste klif in de staat Victoria. Uiteindelijk gestuit op de zeehonden kolonie die we vanaf een ‘viewing point’ konden checken. Onderweg ook nog een aantal dolfijnen gespot! In de na-middag via een mooie toeristische route naar Mount Gambier. Onderweg kangoeroes, emoes en roofvogels gezien. In een afgelegen motel met Steakhouse (‘The Barn’) heerlijk (+duur) gegeten. Maar was ’t zeker waard → vond Gerda ook! Zondag is een reisdag naar Adelaide met ruim 400 kilometer voor de boeg.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten