Wallongon → Batemans Bay → Jindabyne

Woensdag 31 maart – Maandag de 29e de eerste down unnder “rainy day” mogen beleven. Na een eerste week met heerlijk weer hebben we het maar te accepteren. Na een jacht op een regenjas gaan we onderweg. Op naar Jervis Bay, met een van een van de mooiste natuurlijke havens van Australie en een ‘National Park’. Hier roepen ze dat het de witste zandstranden en het helderste water van de wereld heeft ?! Jammer dat het grijs en regenachtig was, maar de beach was inderdaad spierwit en het water kraakhelder. Jammer genoeg kwamen waren we te laat om nog een ‘hike’ te pakken. Kennis gemaakt met onze eerste kangoeroes in het wild. Blijven toch vreemde “ping-pongende” wezens, maar wel grappig. We moesten vervolgens behoorlijk doorrijden om op tijd te kunnen inchecken in ons volgend motelletje. Met een “oceanview” heerlijk vis gegeten in Batemans Bay, op de plek waar de Clyde River in zee uitkomt.

Op dinsdag 30 maart is het reisdoel Jindabyne. We zullen de kustlijn gaan verlaten en de Snowy Mountains intrekken. Maar eerst naar Pebbly Beach. We hebben gelezen dat dit strand in Murramarang National Park bekend staat om de kangoeroes die bij zonsopkomst en –ondergang, soms het water in gaan en betrapt zijn op ‘bodysurfen’. Dat moeten we natuurlijk checken!Tweede “rainy day”, maar dat deed niets af aan de schoonheid van Pebbly Beach. En verdomd, kangoeroes op het strand. Erg vreemd en onwezenlijk gezicht. Alleen dat ‘bodysurfen’ zat er niet in. Ook voor de skippies te slecht weer om te zwemmen.


’s Middags op weg naar Jindabyne aan het gelijknamige meer. We dachten via de kortste en snelste (TomTom)route, maar dus not! We hebben zo’n 40 km over een onverharde “gravel road” gereden in de “middle of nowhere” in de Snowy Moutains. Tot onze schaamte moeten we bekennen, dat we niet hebben opgelet. Waarschijnlijk een afslagje gemist, apparaat herbereken en je bent anderhalf uur aan het stuiteren in je Toyota-tje! Goh, wat kan je dan snakken naar asfalt. Even krijg je slechte gedachten over lekke banden, modderwegen en knus overnachten op de achterbank, maar ’t is goed afgelopen. Uiteindelijk aangekomen in het wintersportplaatsje Jindabyne. Veel regen, wolken en een vervallen motelletje. Wij waren de enige gasten (= nooit een goed teken). Maar het bed was goed en daar gaat ‘t om! ’s Avonds hebben we lekker gegeten in een bejaardensoos met een heerlijk biertje.

Sydney (+ Blue Mountains) → Wallongon

Maandag 29 maart – Afgelopen zondag hebben we de Blue Mountains aangedaan. Onderweg hebben we een bakkie gedaan bij het Olympisch Stadion (OS 2000). Ik geniet van de sportcultuur van dit land. Enorm veel sportieve activiteiten rondom het Olympisch complex op deze mooie zondag. Nou waren er ook genoeg Aussies die niet bijdroegen aan deze cultuur. In het Olympisch stadion stond ’s middags een rugby wedstrijd op het programma. Om 11.00 uur ’s ochtends waren supporters sloten met bier aan het wegtikken. Hoop dat het nog een beetje gezellig is gebleven?!


Na een half uurtje ben je gewend aan het ‘links’ rijden. Af en toe gaan de ruitenwissers aan bij afslaan, voor de rest valt het mee. Er moet in je bovenkamer gewoon even een ‘switch’ worden omgezet. Blue Mountains National Park was mooi! Steile kliffen en vele canyons. Je ziet echt een blauwe nevel hangen afkomstig van eucalyptusbomen. De “Three Sisters” zijn de beroemdste symbolen van de streek. Volgens de Aboriginallegende zijn deze rotsformatie drie zusjes, die door hun vader zijn opgesloten om ze te behoeden voor een monster. Omwille van de tijd hebben een aantal ‘hikes’ gedaan op de “American way” → niet te lang, watervalletjes en foto-shoot points. Na ons rondje door de Blue Mountains (ca 150 km) moesten we nog een stukkie naar ons eerste hotelletje in Wallongong. Een plaatsje wat zijn bestaansrecht vooral dankt aan een gigantisch staalbedrijf. Dus niet echt een idyllisch kustplaatsje langs de Oostkust. We waren nog net op tijd (20.30) om iets te kunnen eten in “gezellig” TL-balken restaurantje. Morgen langs de kust richting Jerves Bay en Batemans Bay.

Verlof & Vakantie!

Zaterdag 27 maart - Na 7 lange werkweken, m'n eerste verlofmaand! En niet zomaar een verlof! Met m'n geliefde een maand door dit werelddeel toeren! De afgelopen week hebben we Sydney gecheckt! Voor grote steden hebben we altijd dezelfde formule: metro weekkaart fixen, veel lopen en afwisselen met beach dagjes. Ik doe het met de 'Capitool Australie Reisgids' ; Gerda is "in control" over 't Lonely Planet Sydney boekje. De bekende Capitool reisgidsen vind ik echt perfect ; lekker visueel, mooie routes, goede plattegronden en korte, bondige achtergronden over bezienswaardigheden! Gerda's Lonely Planet is meer voor het: to see, to shop, to eat en to drink. Kortom, de ultieme combinatie om alle facetten van een stad te leren kennen. We hebben musea gepakt (praktisch gratis), toeristische "must-do's" bekeken (The Rocks, Harbour Bridge, Opera House) en gezellige hippe wijken (Surry Hills) bezocht. De "Sydney Ferry Service" is ideaal. Bijna alles is over water te bereiken met veerboten. We hebben vele Sydney-mijlen afgevaren. Lekker snel en mooi uitzicht.



In mijn laatste werkweek heeft Gerda op Manly beach een paar dagen mogen kennis maken met de Australische zon. Ook zij heeft toen een "shark-alarm" mogen aanschouwen met een mooi verhaal. Een Spaanse student had het voornemen om zijn vele surf-lessen in praktijk te brengen. Hij straalde veel vertrouwen uit. Natuurlijk zat hij goed in de spullen. Splinternieuw board en een hippe wetsuit. Hij deed er een half uur over om te bepalen waar hij de pittige golven zou gaan aanvallen. Toen hij net in het water lag werd het "shark-alarm" omgeroepen. Volgens Gerda zag je 'm denken: "hoor ik dat nou goed?" , "is mijn Engels echt zo slecht?". Toen hij realiseerde dat het menens was, heeft ze 'n Spanjaard over het water zien lopen. Hij belde meteen met het thuisfront met waarschijnlijk een mooi, heroïsch verhaal. Gerda had genoeg gezien. Dan maar niet afkoelen in zee.


Ook in Sydney een bezoek gebracht aan de dierentuin. We hadden mooie verhalen gehoord over de ligging van Taronga Zoo. Met de ferry naar de overkant en vervolgens met een kabelbaan naar boven. Fantastische oude dierentuin, uitgehakt in een berg. Je daalt gewoon een berg af met overal schitterend uitzicht en typische Aussies Animals.





Zondag de 28e gaan we op pad. We hebben een auto gehuurd en zakken af richting Melbourne en Adelaide. Een behoorlijk uitzoekwerk (door Gerda) om betaalbare hotels te vinden en een handige route te bepalen. Na de Blue Mountains, gaan we een stuk langs de kust in Zuidelijke richting. Reisplan: Wollongon → Batemans Bay → Jindabyne → Bairnsdale → Traralgon → Melbourne. Vervolgens de “Great Ocean Road” richting Adalaide. Kortom, wordt vervolgd!

Evertsz in Sydney

Zondag 14 maart – Mijn eerste week in Sydney zit erop. Van een hectische en drukke projectomgeving ben ik beland in de serene rust van een kantooromgeving. Bij Boskalis Australia werken ongeveer 20 medewerkers. Het kantoor heeft vooral commerciële verantwoordelijkheid om projecten binnen te halen. Ook hebben ze een dienstverlenende functie naar de projecten in uitvoering m.b.t. personeel, materieel, financiële administratie, etc. Mijn taken zijn duidelijk en worden toegelicht. Boskalis heeft een Kwaliteit- en Veiligheid systeem (heet: “Q-Aid”) wat vooral gericht is op het verwerven en uitvoeren van projecten. Op zich logisch, want dat is onze “core business”. Voor lokale kantooromgevingen is weinig geregeld en vastgelegd. Ik mag me gaan storten op zogenaamde “Office Management procedures”. Een tweede taak is het benutten en uitrollen van “Department Portals” (soort intranet) voor documentenbeheer en datacontrole (SharePoint). Ten slotte is het harmoniseren van het lokale Kwaliteit- & Veiligheid Systeem een derde speerpunt. Door diverse oorzaken en Australische eigenzinnigheid wijkt hun systeem ernstig af van het centrale Q-Aid systeem. Kortom, drie mooie uitdagingen → roepen Managers dan altijd als ze je scope toelichten! Na een weekje lezen, praten en inventariseren heb ik een plannetje van aanpak geschreven met een tijdschema. Het is van belang dat de boel niet stil staat als ik volgende week met verlof ga! Dus, deze week zal in het teken staan van het droppen van “to-do” lijstjes!


Ik heb een perfect appartementje op circa 300 meter van het kantoor → ideaal! Vooral het uitzicht vanaf de 18e verdieping is mooi. Het is wel erg hoog! Vooral van die glazen “doorkijk” balkonhekken moet ik niets hebben. Had best wat hoger gemogen! Lijkt erop dat ze gebouwd zijn op de vele kleine Aziaten, die hier wonen. Vanaf m’n balkon kijk ik uit op het kantoor (foto). We zitten hier in Chatswood, een gecombineerd zakencentrum en woongebied in het Noorden van Sydney. Alles is in de buurt; treinstation, een groot winkelcentrum en vele restaurantjes.


Vorige week zondag Sydney gecheckt. Lopen in het centrum en gewoon de horde volgen. Dan kom je vanzelf terecht bij het “Opera House” en de “Harbour Bridge”. De meest gefotografeerde plekken van de stad. Tja, waarom zou ik dan achterblijven; zou wel origineel zijn! Overal in Sydney zie je water en havens. Ze hebben vele oude haventerreinen en loodsen fantastisch gerenoveerd in hippe appartementen of knusse restaurantjes. Enige overeenkomsten met de Rotterdamse renovaties (Kop van Zuid) herken ik wel!


“Look right” is hier wel handig in het verkeer. Je wilt niet weten hoeveel “near-misses” ik heb gehad bij het oversteken. Dan moet ik nog gaan auto rijden!? Die “linkse ge-orienteerdheid” wordt ook extreem doorgevoerd. Zelfs draaideuren en deursloten draaien links om. Op trottoirs, roltrappen en in winkelcentra hou ik stug vol. Ik blijf rechts lopen. Moet maar eens afgelopen zijn met dat tegendraadse gedoe van die Angelsaksische landen! Zou het helpen? Ben bang van niet!

Van de week ook begonnen met mijn fitness programma. Oftewel m’n “post-rottnest-island-trauma”. In mijn appartementencomplex zit een fitnessruimte. Om nou niet meteen te overdrijven ben ik half uurtje gaan hardlopen in een rustig tempo op zo’n loopband. Komt er natuurlijk zo’n “sporty-aussie” naast mij lopen met een veel hogere warming-up snelheid. Even glimlachend aangekeken, en me toch laten verleiden om de een snelheid ’n tikkeltje op te schroeven. Had ik niet moeten doen. De overbekende ‘man-met-de-hamer’ was snel ter plaatse. Vervolgens even al die afvalstoffen lozen in de sauna en daarna heerlijk afkoelen in het zwembadje. Was toch lekker! We gaan het volhouden!

Komende woensdagavond is Gerda in Sydney. We hebben erg veel zin in onze komende vakantie-tje. We weten nog niet exact welke kant we op gaan. De keuzes en mogelijkheden zijn enorm. De eerste week blijven we in Sydney. Hier in de omgeving is als zoveel te zien en te beleven. Waarschijnlijk gaan we vervolgens richting het Zuiden → richting Melbourne en Adelaide. Maar Brisbane is ook een optie. Het weer in het Noorden lijkt beter en warmer. We zien wel!

Rottnest Island

Donderdag 4 maart – Mijn maandje Perth zit er bijna op. Komende zaterdag reis ik naar Sydney waar mijn eigenlijke job wacht. Vier weken meedraaien in de “Gorgon” projectorganisatie was zeer nuttig. Mijn rapportage betreffende het “QA-framework for subcontracting” heb ik gisteren afgerond, besproken en verstuurd. Vooralsnog lijkt het erop dat mijn (14) “suggestions for improvement” voldoen aan de verwachtingen. Mijn meegekregen huiswerk van onze ICT-afdeling is ook gedaan en verstuurd. Heeft vooral betrekking op verbeteringen van de inrichting van project portals die op het ogenblik worden uitgerold (= ICT vakjargon). Klinkt vaag en technisch, maar is voor ons QA’ers, een noodzakelijk instrument voor documentcontrol!


De afgelopen week was het erg warm in Perth. Met een temperatuur van 40 graden plus begonnen zelfs Aussies (“hollands”) te klagen over het weer. Bouwvakkers werden naar huis gestuurd, de elektriciteit begon te haperen door het heftige aircogebruik en de angst voor bosbranden was groot.


Kortom, lekker weer om op m’n laatste vrije zondag Rottnest Island te bezoeken. Een eilandje, 20 kilometer uit de kust bij Perth. Omdat de ferry om 8:30 zou vertrekken was het belangrijk om het zaterdagavond niet laat te maken. We hadden een gezellige BBQ met het gehele projectteam (+ aanhang) aan het water bij een jachthaven. Op tijd naar bed en zondagochtend in mijn “sight-seeing- outlook” op pad. Na een toeristische route over de Swan River sloot de ferry aan bij een lange rij hippe boten die onderweg waren naar het eiland. In West Australië is de verhouding inwoner staat tot boot 1:1. Ik had snel in de peiling dat vele “people-tjes” het hadden voorzien op een heerlijk dagje zon, zee, zalig!


Het is dan ook een enorme drukte als we aanmeren in het haventje. Rottnest is autovrij, wat eigenlijk heel on-Australisch is. Een soort Vlieland, maar dan onder de hoogtezon. Dus wat doe je dan op zulke eilanden? Een fiets huren. Ik had snel een mountainbike gescoord om een rondje Rottnest te biken. Een snorkelsetje had ik van een collega geleend om een paar baaitjes te besnorkelen!

Even een stukje historie: Rottnest is rond 1700 ontdekt door (natuurlijk) een Hollander, Willem de Vlamigh. Ik nog die Aussies uitleggen dat het echt een Belg was, maar dat sloeg niet aan. Deze Willem noemde het eiland Rats Nest, verwijzend naar de grote ratten die hier leven, oftewel qoakkas. Zien er uit als kleine walibis of kangeroes. Die beesten zie je echt overal en zijn super tam. In de 19e eeuw heeft het eiland gefungeerd als gevangenis voor Aboriginals. Nu is het een “get-away” voor de gegoede burger. Dat het lekker “get-awayen” is op Rottnest is me wel duidelijk geworden. De baaien en stranden waren idyllisch. Het landschap was vrij saai, laag en eentonig. Maar het snorkelen in die baaitjes was echt te gek. Mooie bizarre visjes gespot.


Gedurende de dag werd ik geconfronteerd met mijn schandalig slechte conditie. Omdat ik meerdere baaitjes had aangedaan, kwam mijn tijdsplanning in het gedrang. Ik moest de ferry van 16:00 uur halen. ’s Morgens had ik de vele Japanners nog glimlachend en in een lekker tempo ingehaald. Ik dacht nog, wat een “mongolen” met die bedekte lichaamsdelen, al ploeterend op die fietsen. ’s Middags haalden ze mij in! Volgens mij zag het er niet al te fraai uit op die fiets. Er werd vaak water aangeboden! Veertig graden, geaccidenteerd terrein en windje tegen waren toch slopend om een rondje van ca. 15 km te biken. Na een kleine ‘shortcut’ toch om half vier weer aangekomen bij de fietsenverhuur. Tot mijn geruststelling hoorde ik dat ze vele fietsers hebben moeten oppikken omdat ze bevangen waren door de hitte. Gelukkig, ik stelde me niet aan. Maar dat er iets aan mijn conditie gedaan moet worden, is me wel duidelijk geworden. Gaan we fixen in Sydney!